غذا، سوغات و صنایع دستی استان تهران

غذا: عدس پلو، خورش ریواس، خورش آلو اسفناج، لوبیا چشم بلبلی پلو، آش، ته چین بادمجان، خورش قیمه، خورش قورمه سبزی 

سوغات (روستاهای استان) : قالی ، گلیم ، حصیر و جاجیم 

صنایع دستی : صنایع دستی استان تهران با توجه به بافت اجتماعی و تنوع قومی به سه دسته شهری، روستایی و عشایری تقسیم می شوند . صنایع دستی شهری در کارگاه های دایمی تولید می شوند و فاقد سابقه طولانی در منطقه هستند و بیش تر سازندگان آن ها ازشهرستان های دیگر مهاجرت کرده و در شهرستان های مختلف استان تهران ساکن شده اند. بررسی کارگاه های شیشه گری ، سفال سازی، پتو بافی و زیلوبافی در مناطق روستایی نشان می دهد که دست اندرکاران آن ها افراد غیر بومی هستند که بیش تر از تهران، تبریز و لالجین همدان به مناطق روستایی مهاجرت کرده اند. کارگاه های شیشه گری و پتو بافی روستای قشلاق ملارد، سفال گری روستای احمد آباد ورامین، زیلو بافی در روستاهای گرگ تپه، شهرک مدرس و باقر آباد، پارچه بافی درروستای خیرآباد و... دارای این خصلت هستند. بیش تر خراطان تهران اهل دزفول ( استان خوزستان ) و تولید کنندگان مصنوعات سفالی بیش تر از لالجین همدان هستند. تنها صنعت بومی استان تهران؛ نقاشی روی چرم است که از دوره قاجاریه در تهران رواج یافته است.صنایع دستی استان تهران با توجه به بافت اجتماعی و تنوع قومی, به سه دسته شهری, روستایی و عشایری تقسیم می شود. عمده ترین صنایع دستی استان را قلم زنی روی مس و برنج , خراطی و سبدبافی ، خاتم کاری ، شیشه گری، تراش و نقاشی روی شیشه ، زیلو بافی، نقاشی روی چرم ، قالی بافی، سفالگری و چاپ باتیک تشکیل می دهد. رشته های مورد اشاره فاقد سابقه طولانی در منطقه هستند و دست اندرکاران اکثر رشته های صنایع دستی عمدتا از شهرستانهای دیگر به تهران مهاجرت کرده اند. به طور مثال، ساخت مصنوعات خاتم و قلم زنی را به طور عمده، صنعتگران شیرازی و اصفهانی انجام می دهند. بیشتر خراطان این صنایع نیز اهل دزفول هستند.صنایع دستی روستایی به طور عمده خانگی و غیر دائمی هستندو فعالیتهای عمده آنها را قالی بافی، سفالگری، حصیربافی، گلیم بافی(منجمله ورنی بافی) و دستبافی تشکیل می دهد.صنایع دستی عشایری قدیمی ترین نوع صنایع دستی استان است که تولید آن عموما به طور خانگی و فصلی انجام می پذیرد. این نوع از صنایع دستی، با توجه به ترکیب قومی منطقه، در میان صنایع دستی استان جایگاهی ویژه دارد و هم اینک یکی از نقاط برجسته و مثبت صنایع دستی استان محسوب می شود. دست اندرکاران این بخش از دست ساخته های ایرانی که بافت انواع قالی و قالیچه، ورنی، جاجیم و گلیم، چنته، رویه پشتی، جوال، خورجین و نیز رنگرزی و ریسندگی پشم را در انحصار خود دارند، گروهی از عشایر لر، قشقایی، شاهسون و... هستند که در دهه های اخیر از زادگاه خود به تهران، ری، ورامین و حومه کرج مهاجرت کرده اند.