استان تهران - بقعه امامزاده قاسم

امامزاده قاسم درشمال شمیران و در روستای قدیمی دژ علیا واقع است. طبق معتبرترین نظرات این امامزاده، جناب قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی(ع) است که دختر او به نام خدیجه به همسری حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در میآید. این امامزاده که مثل بسیاری دیگر از سادات و علویان تحت تعقیب مأموران بنی امیه و بنی عباس قرار داشته، به سمت کوههای البرز که مأمن مناسبی بود عزیمت و پس از وفات یا شهادت، در منطقه بالادژ  مدفون می شود. بنای اصلی امامزاده برجی هشت ضلعی است و از آجر ساخته شده است. این بقعه دارای صحن، ایوان، رواق و گنبد کاشیکاری است. اصل بنای بقعه را از قرن هفتم هجری دانسته اند. در زمان شاه تهماسب صفوی صندوقی با تاریخ 963 هـ.ق بر روی مرقد نهاده شد. ساختمان اصلی بقعه در زمان فتحعلی شاه قاجار توسعه یافت و ایوان بزرگ فعلی در طرف قبله بنا شد. بیرون بقعه و در گوشه جنوب غربی بنای قدیم، هنوز طاق نماها و رومی های عهد صفوی مشهود است. گنبد بیرونی بنا پیازی شکل است و ساقه آن با پوششی از کاشی خشتی با نقوش هندسی و خطوط کوفی بنایی تزیین شده است. صندوق امامزاده در سال 963 هـ.ق در سی و سومین سال پادشاهی شاه تهماسب صفوی روی مرقد نصب شد. گورستان امامزاده قاسم در زمین های پیرامون بنا به شکل پلکانی قرار گرفته و مقابر خانوادگی خانواده های قدیمی و سرشناس تهران را در خود جای داده است.