کریسمس مبارک

کریسمس بر همه هموطنان عزیز مسیحی مبارک باد

کریسمَس یا نوئل نام جشنی است در آیین مسیحیت که به منظور گرامی‌داشت زادروز مسیح برگزار می‌شود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری آنرا در شامگاه ۲۴ دسامبر نیز برگزار میکنند. اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز بیست و پنجم دسامبر را به عنوان میلاد مسیح جشن میگیرند. برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین، سرزمین مقدس (ناحیه تاریخی فلسطین) و دیگر مکانها، به سبب پیروی از گاهشماری یولیانی، جشن کریسمس را در روز ۷ ژانویه برپا می‌دارند. اعضای کلیسای ارامنه طبق سنت منحصر به فردی، روز میلاد و همچنین روز غسل تعمید مسیح را همزمان در روز ششم ژانویه جشن میگیرند. ایام دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد مسیح در ۲۵ دسامبر آغاز گشته و تا جشن خاج‌شویان در روز ۶ ژانویه ادامه مییابد. هرچند مهم‌ترین عید مذهبی در گاهشمار مسیحی، روز عید پاک (به عنوان روز مصلوب شدن و رستاخیز عیسی) است، مردم بسیاری به‌خصوص در کشورهای ایالات متحده و کانادا، کریسمس را مهم‌ترین رویداد سالانه مسیحی محسوب میدارند. با وجودی که این روز، یک عید مذهبی شناخته میشود، از اوایل سده بیستم میلادی به بعد به طور گسترده به عنوان یک جشن غیر مذهبی برگزار شده و برای بیشتر مردم، این ایام فرصتی است برای دور هم جمع شدن اقوام و دوستان و هدیه دادن به هم. کریسمس با آیینهای ویژه‌ای به‌طور مثال آراستن یک درخت کاج، برگزار شده و شخصیتی خیالی به نام بابانوئل در آن نقشی مهم دارد. بیشتر محققان معتقدند که این روز در امپراتوری روم جایگزینی برای جشن روز تولد خورشید که در هنگامه انقلاب زمستانی به عنوان نماد نوزایی خورشید، به دور افکندن زمستان و ندای تولد دوباره بهار و تابستان برگزار میشد، رایج گردید و در واقع کریسمس، صورت «مسیحی شده» این جشن است. همچنین آیین رازآمیز میترائیسم، بر پایه پرستش ایزد باستان ایران زمین(میترا)، در سرزمینهای تحت فرمانروایی روم باستان اشاعه زیادی یافته بود و بسیاری از رومیان، رویداد بلندتر شدن روزها به دنبال انقلاب زمستانی را با شرکت کردن در مراسمی به منظور بزرگداشت زادروز میترا، در ۲۵ دسامبر جشن میگرفتند. این جشنها و سایر مناسک تا اول ژانویه ادامه میافت که رومیان این روز را نخستین روز ماه و سال جدید میدانستند. کلیسای کاتولیک روم روز ۲۵ دسامبر را به عنوان زادروز مسیح برگزید تا به مراسم پاگانیسم در آن زمان معنا و مفهوم مسیحی بخشد. برای نمونه، کلیسا جشن زادروز میترا خدای نور و روشنایی را با جشن بزرگداشت زادروز عیسی که عهد جدید او را نور و روشنی جهان مینامد، جایگزین نمود. کلیسای کاتولیک با این امید که پیروان آیین میترا را به آیین مسیحیت وارد کند، به انها اجازه داد تا به عنوان بزرگداشت زادروز مسیح به برگزاری جشن و سرور خود در تاریخ معین شده پیشین ادامه دهند.

منبع: ویکی پدیا

شب یلدا

شب یَلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیم‌کرهٔ شمالی زمین است. این شب به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) اطلاق میشود. ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام شب یلدا را جشن میگیرند. این شب در نیم‌کره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است و به همین دلیل از آن زمان به بعد طول روز بیش‌تر و طول شب کوتاهتر میشود. واژهٔ یلدا ریشهٔ سریانی دارد و به‌معنای ولادت و تولد است. منظور از تولد، ولادت خورشید (مهر/میترا) است. رومیان آن را ناتالیس آنایکتوس یعنی روز تولد مهر شکست ناپذیر مینامند. ابوریحان بیرونی از این جشن با نام میلاد اکبر نام برده و منظور از آن را میلاد خورشید دانسته‌است. تاریکی نماینده اهریمن بود و چون در طولانی‌ترین شب سال، تاریکی اهریمنی بیشتر میپاید. این شب برای ایرانیان نحس بود و آتش میافروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی و شیطانی نابود شده و بگریزند. مردم گرد هم جمع شده و شب را با خوردن، نوشیدن، شادی و پایکوبی و گفتگو به سر میآوردند و خوانی ویژه میگستردند، هرآنچه میوه تازه فصل که نگاهداری شده بود و میوه‌های خشک در سفره مینهادند.

هندوانه یادآور گرمای تابستان و حرارت است. باور بر این است، اگر مقداری هندوانه در شب یلدا بخورید در سراسر زمستان طولانی، سرما و بیماری بر شما غلبه نخواهد کرد و این باور، با خواص هندوانه که سرشار از ویتامینهای A و B و C میباشد مطابقت دارد. البته از نظر طب سنتی ایران در شب یلدا باید غذاهای گرم خورده شود. میوه مخصوص این شب کدو تنبل است که دارای طبیعت گرم میباشد. هندوانه مخصوص چله تابستان میباشد نه زمستان چون طبیعت هندوانه سرد است و در فصل گرم باید خورده شود. همچنین کدو تنبل در تقویت قوای مغز نیز بسیار مؤثر میباشد.

منبع: همشهری

 

کبوترخان ( کبوترخانه )

کبوترخانه‌ها برای بدست آوردن فضله کبوتران ساخته میشد. این فضولات پس از مخلوط شدن با خاک بعنوان کود برای رشد خربزه و هندوانه و سایر میوه های جالیزی استفاده میشد. ساخت چنین بنایی در حوالی اصفهان و یزد بیشتر رواج داشته ‌است. کبوترخانه‌های ایران بر حسب اندازه، بین هزار تا ۴۰ هزار کبوتر را در خود جای میدادند. در حوالی اصفهان بیش از سه هزار برج کبوتر وجود داشته است و استان یزد نیز در شهرستان میبد یکی از زیباترین کبوترخانه‌ها را در خود جای داده است.

توصیه هایی به مسافرین - در سفر با خود چه ببریم

اغلب میشنویم که خوب است سبک‌ سفر کنیم، وسایل اضافی و غیرضروری را با خودمان نبریم، از هر چیزی سبکترینش را انتخاب کنیم و خیلی توصیه‌های دیگر. ولی سبک ‌سفر کردن اصلاً به این معنی نیست که یک سری وسایل ضروری و به درد بخور را حذف یا فراموش کنیم. چمدان مسافر باید آنقدری سبک باشد که حمل‌‌کردنش را سخت نکند و آنقدری پُر و کامل که چند روزی نیازهای مسافر را در شهری که خانه‌ او نیست، برآورده سازد. مثلاً برداشتن چند دست لباس رسمی، اگر به هدف کار یا شرکت در مراسمی خاص سفر نمیکنید، اصلاً به درد شما نمیخورد یا وقتی قرار است در هتل اقامت داشته باشید، نیازی نیست سشوار خودتان را ببرید. مهمترین اصل برای این‌که بدانیم چه چیزهایی ببریم و چه چیزهایی را از چمدان خارج کنیم، این است که نسبت به جایی که میرویم و مدلی که سفر میکنیم و امکاناتی که در مقصد خواهیم داشت، آگاهی داشته باشیم. بهتره قبل از رفتن خصوصیات جغرافیایی و جاهای دیدنی شهر مقصد را بدانیم، مشخص باشد که قرار است هتل بگیریم یا شب را در حاشیه‌ی جنگل توی چادر بگذرانیم؟ اگر به فکر رزرو هتل هستیم، آیا میدانیم هتل چه امکاناتی را برای ما مهیا کرده است؟
بعضی از وسایل ضروری برای یک سفر معمولی شامل موارد زیر است:

مهمترینها: گذرنامه، بلیط‌، روادید، پول، کارت اعتباری، چک‌ پول‌های مسافرتی، برگه یا شماره‌ی رزرواسیون هتل، نقشه‌ی شهر مقصد، شماره‌تلفن‌های اضطراری شهر مقصد (مثل پلیس، اورژانس، تاکسی و امثال این‌ها). وسایل مهم را باید در کیف دستی و جایی که بهترین دسترسی را داشته باشید، قرار دهید.

کفش و لباس: لباسی که در سفر میپوشید باید راحت و سبک باشد، کفش مناسب پیاده‌روی بردارید و عینک آفتابی را هم فراموش نکنید. جوراب و لباسهای زیر را جدا بگذارید، نظم چیدن چمدان رعایت کنید. حواستان به آب‌ و هوای مقصد باشد، میتوانید در سایتی مثل www.accuweather.com ببینید مقصد سفرتان در طول اقامت شما در چه حال و هوایی است. احتمال شبهای سرد را در نظر بگیرید و یک ژاکت با خودتان بردارید؛ اگر هوا گرم است یا نزدیک دریا هستید، لباس شنا به دردتان میخورد. لباسهای غیرضروری با خودتان حمل نکنید. چند تا پیراهن یا تیشرت در فصل تابستان و چندتایی پیراهن گرم و ژاکت برای زمستان برای رفع نیاز کافی است. احتمال خرید در مسافرت را هم در نظر بگیرید و فراموش نکنید لباسهای جدیدتان را هم میتوانید بپوشید. اگر به یک شهر ساحلی مثل سواحل آنتالیا، جزایر یونان و تایلند سفر میکنید، کفش کوه‌نوردی با خودتان نبرید، مطمئن باشید شنا هم ورزش خوبی است.

ابزارها: شارژر وسایل الکترونیکی مثل موبایل یا لپ‌تاپ، باتری، دوربین عکاسی یا فیلم‌برداری، فلش‌مموری، دفترچه‌ی یادداشت کوچک به همراه خودکار.

متقرقه: دستمال‌کاغذی، چسب ‌زخم، کرم ضد آفتاب، لوسیون دورکننده‌ حشرات، چندتا قرص به درد بخور و ضروری ( فراموش نکنید بردن قرص‌ و دارو به بیشتر کشورها ممنوع است و اگر داروی خاصی مصرف میکنید، باید حتماً ترجمه‌ رسمی نسخه‌ پزشکتان را همراه داشته باشید)، یکی دو تا کیسه‌ پلاستیکی برای اینکه مثلاً بتوانید لباسهای کثیف را از تمیز یا خوردنیها را از غیر خوردنیها جدا کنید، کتاب یا مجله‌ کوچکی که بتواند در طول مسیر شما را سرگرم کند، یک کوله پشتی کوچک هم شاید راحتتر از کیف دستی باشد.

منبع: زورق

استان یزد - نخل ( نقل ) بندی و نخل گردانی

با آن که نخل شباهتی به درخت خرما ندارد، آن را با نام این درخت مینامند. شاید به این علت که از جنوب غربی و بین النهرین آمده است. نخل شباهت بسیاری به درخت سرو دارد و سرو در فرهنگ عامه یعنی جاودانگی و رشادت و زندگی اخروی و آزادگی که یادآور روحیات و خصایل امام حسین (ع) است. همچنین این مراسم بازتابی است از نقل حکایت کربلا.

آئین نخل گردانی یا نخل برداری در شهرهای استان یزد

نتایج جشنواره برند در گردشگری

دریافت کنندگان تندیس و لوح تقدیر از جشنواره برند در گردشگری

منبع: www.tourismbrands.ir

پیشینه تغییر نام اصفهان

تاریخ نهم آبان سال 20 خورشیدی، سپاهان ( اسپهان ) به اصفهان تغییر نام داد. نهم آبان همان روزی است که هزار و سیصد سال قبل برای اولین بار اعراب مسلمان وارد اصفهان شدند. سپاه اعراب مسلمان پس از شکست یزدگرد سوم در نهاوند به اصفهان رسیده و اصفهان را به تصرف خود آوردند. اعراب که در زبان خود حرف «پ» را ندارند، تلفظ نام سپاهان برایشان سخت بود، از اینرو به جای نام سپاهان، اصفهان را به کار بردند. (منبع: خبرگزاری میراث فرهنگی)

شهر اصفهان از روزگاران کهن تا کنون به نامهای: آپادانا، آصف‌هان، اسباهان، اسبهان، اسپاتنا، اسپادنا، اسپاهان، آسپدان، اسپدانه، اسپهان، اسپینر، اسفاهان، اسفهان، اصباهان، اصبهان، اصپدانه، اصفاهان، اصفهان، اصفهانک، انزان، بسفاهان، پارتاک، پارک، پاری، پاریتاکن، پرتیکان، جی، دارالیهودی، رشورجی، سپاهان، سپانه، شهرستان، صفاهان، صفاهون، گابا، گابیان، گابیه، گبی، گی، نصف جهان و یهودیه معروف بوده‌است.

بیشتر نویسندگان بر این باورند که چون این ناحیه پیش از اسلام، بویژه در دوران ساسانیان، مرکز گردآمدن سپاه بود و سپاهیان مناطق جنوبی ایران مانند: کرمان، فارس، خوزستان، سیستان و... در این ناحیه گرد آمده و به سوی محل نبرد حرکت میکردند، آنجا را «اسپهان» گفته، سپس عربی شده و به صورت «اصفهان» درآمده‌ است.

منشور کوروش ، اولین منشور حقوق بشر

منم کوروش, شاه جهان, شاه بزرگ, شاه بابل, شاه سومر و آکد, شاه چهار گوشه جهان. پسر کمبوجیه... .آنگاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم, همه مردم گام های مرا با شادمانی پذیرفتند. در بارگاه پادشاهان بابل بر تخت شهریاری نشستم. مردوک خدای بزرگ دل های پاک مردم بابل را متوجه من کرد... زیرا من او را ارجمند و گرامی داشتم. ارتش بزرگ من به صلح و آرامی وارد بابل شد. نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. وضع داخلی بابل و جایگاه های مقدسش قلب مرا تکان داد... من برای صلح کوشیدم.من برده داری را برانداختم, به بدبختی آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچ کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند. مردوک خدای بزرگ از کردار من خشنود شد... او برکت و مهربانی اش را ارزانی داشت. ما همگی شادمانه و در صلح و آشتی مقام بلندش را ستودیم...من همه شهرهایی را که ویران شده بود را از نو ساختم. فرمان دادم تمام نیایشگاه هایی که بسته شده بودند را بگشایند. همه خدایان این نیایشگاه ها را به جاهای خود بازگرداندم.همه مردمانی که پراکنده و آواره شده بودند را به جایگاه های خود برگرداندم و خانه های آنان را آباد کردم. همه مردم را به همبستگی فراخواندم. همچنین پیکره خدایان سومر و آکد را که نبونید بدون واهمه از خدای بزرگ به بابل آورده بود, به خشنودی مردوک خدای بزرگ و به شادی و خرمی به نیایشگاه های خودشان بازگردانم. بشود که دل ها شاد گردد.بشود, خدایانی که آنان را به جایگاه های مقدس نخستین شان بازگرداندم, هر روز در پیشگاه خدای بزرگ برایم زندگانی بلند خواستار باشند. بشود که سخنان پر برکت و نیکخواهانه برایم بیابند. بشود که آنان به خدای من مردوک بگویند:"به کوروش شاه, پادشاهی که تو را گرامی می دارد و پسرش کمبوجیه, جایگاهی در سرای سپند ارزانی دار."من برای همه مردم جامعه ای آرام فراهم ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم.

منبع: تبیان زنجان