استان خراسان شمالی - کهنسال ترین صنوبر ایران

درخت کهنسال صنوبر که در روستای نظرعلی شهرستان شیروان و در استان خراسان شمالی قراردارد با قدمتی حدود 300 سال ‌بعنوان قدیمی‌ترین درخت صنوبر کشور شناسایی شده است. این درخت کهنسال، صنوبر تبریزی بوده و ازخانواده بیدها است و به گفته کارشناسان احتمال اینکه این درخت کهنسال قدیمی ترین درخت صنوبر در دنیا باشد نیز وجود دارد. درخت صنوبر تبریزی یکی از گونه‌های پهن بزرگ است. از این گونه درختی با توجه به سرعت رشد مناسبش، در صنایع چوب مثل درب و پنجره، کبریت سازی، تهیه خمیر کاغذ، تامین سوخت، کاشت برای جلوگیری از فرسایش جنگلها، ساختمان سازی صنایع تخته خرده و.. استفاده میشود.

استان خراسان شمالی - تفرجگاه بابا امان

بابا امان واقع در کیلومتر ۱۰جاده بجنورد - مشهد یکی از زیباترین و قدیمیترین پارکهای گردشگری کشور محسوب میشود. در این تفرجگاه، آرامگاهی وجود دارد منسوب به شاهزاده اسماعیل فرزند امام موسی کاظم(ع) و مشهور به امامزاده بابا امان. وجود ۴۰۰ هزار اصله درخت از جمله درختان قطور چنار ۴۰۰ ساله و نیز چشمه های پارک بابا امان بر زیبایی آن افزوده‌اند. چشمه اصلی از چهار نقطه درون تپه میجوشد و در ثانیه ۳۵ تا ۴۰ متر مکعب آبدهی دارد و آب آن به درون استخرهایی میریزد که با اختلاف سطح نسبت به هم ساخته شده اند تا آبشارهای مصنوعی ایجاد کنند.

عکس از وبلاگ دستیار

غذا، سوغات و صنایع دستی استان خراسان شمالی

غذا : آش زرشک ، آش بلکه ، اماج کماج ، عقیقه ، اشکنه زرک ، آش قلیه ، ماستاوه ، دیمه دنی ، ماشه شوله و قوروتو

سوغات : آبنبات(شکر پنیر)

صنایع دستی : قالیچه و پشتی ترکمنی ، گلیم و جاجیم ، چادرشب ابریشمی ، کلاه کرکی ، چارق دوزی ، پوستین دوزی ، زین سازی. رایج ترین هنر عشایر کرد خراسان شمالی(آش خانه) بافت نوعی گلیم به نام سفره کردی است که بازگو کننده داستان زندگی بافنده است. این هنر مختص به خراسان بزرگ بوده و از بافته های منحصر به فرد زنان کرد عشایر این خطه می باشد که در شهرستانها ی بجنورد، مانه و سملقان ، شیروان ، فاروج و اسفراین رواج دارد. سفره کردی یک نوع گلیم با بافت پیچ است و به همراه نقشهای بسیار زیبا و با مضامین و مفاهیم عمیق که ریشه در باورهای این منطقه دارد، از جنس پشم بافته می شود و به همین دلیل مانع از نفوذ رطوبت میشود. نقوش بکار رفته در این دستبافته ها نیز دارای تنوع بسیاری بوده که عمدتا طرح مشترک همه سفره کردی ها عبارتند از یک حاشیه و یک متن ساده که دارای نقوش انتزاعی گیاهی، حیوانی و نقوش هندسی و بر اساس سه شکل مربع، مثلث و دایره میباشد و در دو طرف زمینه سفره به تعداد زیاد و مساوی انگشت دانه، که نشانگر دستهایی است که برای کسب روزی به سوی خداوند بالا می رود. آنچه از نمادها در سفره کردی مشاهده می شود همه شکر به درگاه خدا و احترام به طبیعت و نعمات الهی است که این مقوله به زیبایی و سادگی درون مایه مذهبی را به ما نمایان میکند.