این گیاه که به روایتی از اشک چشم آدم روییده است، حرا نام دارد و به افتخار دانشمند شهیر ایرانی، بوعلی سینا این نام را بر آن نهاده اند. این درختچه در سواحل و مرداب های ساحلی مصر، عربستان و سواحل جنوب ایران دیده میشود. حرا در ۸ منطقه حفاظت شده ایران میروید. جنگلهای همیشه سبز دریایی حرا در حاشیه شمال غربی قشم از زیباترین گردشگاههای خلیج فارس به شمار میآید. به این گیاه در بندرعباس حرا، در بلوچستان تمر و در بعضی از نقاط تول گفته میشود. به عربی نیز آن را شوری و شوره مینامند. حرا، گیاهی از تیره شاه پسند است. دانه آن روی درخت مادر می روید و نهال تولید میکند. سپس از درخت جدا میشود و داخل مرداب میافتد. جنگل حرا در دریا و آب شور قرار دارد و این سازش با آب شور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی ساخته است.
درخت مکر زن صد ریشه دارد/ فلک از مکر زن اندیشه دارد
درخت انجیر معابد یا مکرزن که به لور و انجیر هندی نیز معروف است نام درختی است که در کرانه دریای عمان و در جزایر قشم و کیش و شهرهای چابهار و نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان ایران یافت میشود و از معروفترین درختان و جاذبه‌های گردشگری این شهرها بشمار میآید.
این معبر براى نیازهاى هندوهاى مقیم شهر بندرعباس که از سالهاى 1300 تا 1344 شمسی سکونت داشته و به کارهاى تجارى مى‌پرداختند ساخته شده است. همچنین این معبد یکى از نقاط مهم ارتباط فرهنگى و هنرى میان ایران و هند بوده است. ساختمان این معبد، در سال 1310 هجری قمری، در زمان حکومت محمد حسن‌خان سعد‌الملک ساخته شده است. اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که روی آن گنبدی قرار گرفته است.
منبع: همشهری آنلاین
این بنا
روبروی مقبره کوروش در مجموعه نقش رستم در استان فارس واقع شده و در این دو قرن
اخیر، کعبه زرتشت نامیده شده است. زیرا تصور شده با آیین زرتشت ایران باستان رابطه
داشته است. مهارت و دقتی که در برش و حجاری سنگهای حجیم سفید و مشکی این بنا بکار
رفته است، سبک معماری دوران هخامنشی را به خوبی مینماید. این بنا توسط مهاجمین،
آسیب دیده و بعنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران مورد توجه میباشد. قمست زیرین
بنا توپر ساخته شده اما در بالای ساختمان اطاقی به اندازه 2.5 * 2.5 متر وجود دارد
که کاربرد آن مایه بحث بسیار شده است. عده‌ای آنرا آتشکده میدانند که محل آن و بی
نفوذ بودنش این فرضیه را تا حد زیادی مردود میسازد. گروهی آنرا محل نگهداری اسناد و
یا حتی جای نگهداری جسد مومیایی شده شاهان میدانند که پیش از ساختن آرامگاهشان آنجا
به امانت گذاشته میشدند. اما پلکان سخت این بنا و محل تنگ آن هم این فرضیه را تا حد
زیادی مردود میکند. بهترین تعبیر آن است که این بنا را برای آرامگاه ساخته بودند،
ولی بعد که داریوش بزرگ نوع آرامگاه شاهی را از بنای ساختمانی به مقبره درون کوه
درآورده شده تغییر داد این بنا را هم برای کار دیگری گذارده بوده اند.
کتیبه طولانی که در اطراف دیوار پایینی این بنا
نقش شده است، از شاپور اول ساسانی است که به سه زبان پهلوی ساسانی (پارسی میانه)،
پهلوی اشکانی و یونانی هک گردیده است و موضوع اصلی آن شرح حوادث تاریخی دوران شاپور
اول بخصوص جنگ ایران و روم است که در آن جنگ سه امپراتور رومی به نامهای گردیانوس،
فیلیپ عرب و والرین به سختی شکست خوردند و این آخری پس از اسارت در بیشاپور زندانی
گشت (262 میلادی). کتیبه دیگر که در زیر کتیبه اول است، به زبان پهلوی اشکانی و در
19 سطر و به دستور "کرتیر" موبد موبدان نقش شده است. کرتیر ضمن معرفی خود و القابش
به شرح خدماتی که در این راه دین زرتشت انجام داده میپردازد و از رسیدن به جایگاه
موبد بزرگ و دادور (قاضی) تمام کشور و سرپرستی معبد آناهیتا سخن
میگوید.
منبع: آنوبانینی
البته نظریه جدیدتری نیز هست که این بنا، یک گاه شمار تمام سنگی ثابت در جهان است که به نظر میرسد سازندگان آن بر نکات علمیِ جغرافیایی، نجومی، سال کبیسه، انحراف کره زمین نسبت به مدار خورشید، تفاوت قطب مغناطیسی با قطب جغرافیایی، مسیر گردش زمین به دور خورشید مسلط بودند تا بتوانند 500 سال پیش از زادروز مسیح، چنین اثر دقیقی را ایجاد کنند(حال آنکه کروی بودن کره زمین و گردش زمین به دور خورشید، در چهارصد سال اخیر در اروپا کشف شد). تمام بناهای گاه شماری آفتابی در جهان میتوانند روزهای خاصی از سال(مانند روزهای سرفصل) را مشخص کنند و حتی با سال خورشیدی هم تنظیم نیستند؛ اما این بنا قادر است بسیاری از جزئیات روزهای مختلف سال و ماه ها را مشخص کند. زرتشتیان با استفاده از این بنا میتوانستند بسیاری از مناسبتها و جشنهای سال را روز به روز دنبال کنند و از زمان دقیق آنها آگاه شوند.
قلعه پرتغالیها در ضلع شمالی جزیره قشم و در ساحل دریای خلیج فارس قرار دارد. این قلعه در سال 1507 میلادی به فرمان " آلفونسو آلبرکرک " دریانورد پرتغالی در جزیره قشم احداث شد. آلبوکرک، جزایر دهانه خلیج فارس را تصرف کرده و از این طریق بر راه بازرگانی دریایی بین هند و اروپا تسلط یافت، چیرگی پرتغالیها براین آبراه مهم دریایی 110 سال طول کشید. در این مدت آنها به ساختن دژها و استحکاماتی پرداختند که از آن جمله دژهای هرمز ، قشم و لارک است. قلعه قشم با مساحتی بیش از 2 هزار متر مربع از سنگهای آهکی و گچی با ملاط ساروج محلی ساخته شده و طی یک قرن چندین بار استحکام بخشی یافته است. این دژ راست گوشه است. چهاربرج در چهارگوشه و باروهایی بلند دارد که توپ و منجنیقها برروی پهنای آن مستقر میشده اند قلعه قشم کاربردی چون یک انبار بزرگ یا جای نگهداری مهمات و سلاح داشته که در مواقع اضطراری به دیگر دژها کمک میرسانده است. قلعه پرتغالیها یک قلعه تدارکاتی بود که برای ارتباط با قلعه هرمز و رساندن تدارکات و خدمات به این قلعه مرکزی در قشم ساخته شده بود. سرانجام در سال 1623 میلادی این قلعه و دیگر پایگاهها در دهانه خلیج فارس را یکی از سرداران صفوی متصرف شد و ایرانیان تا امروز براین پرارزش ترین آبراهه دنیا چیره هستند. احسان یغمایی این قلعه را در سال 78 از زیر خاک بیرون آورد. این باستان‌شناس تا بهار 1379 در این قلعه به انجام کاوش پرداخت. در آبان 1387 نیز در پی حفاری های شرکت برق در محدوده 500 متری قلعه پرتغالیها، تونل قدیمی متصل به این قلعه در شهر قشم، کشف شد. این تونل که به قلعه پرتغالیها متصل میباشد، راه فرار فرماندهان و نیروهای نظامی پرتغالی و همچنین مکان نگهداری مهمات نظامی آنان بوده است. این تونل تا محدوده میدان سعدی شهر قشم به طول حدود سه کیلومتر، ادامه دارد. گفته میشود که تونل مذکور براساس برخی روایات از قلعه پرتغالی ها در شهر قشم تا غارهای خربس (در 15 کیلومتری جنوب شهر قشم) نیز ادامه دارد.
منبع: قشم آنلاین
این کوه در جاده رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران، قرار دارد و از گذشته‌های دور تا کنون شبانه روز می‌سوزد، مردم محلی به این کوه " تشکوه " میگویند. به گفته کارشناسان زمین شناسی دلیل شعله ور شدن آتش کوه، گوگرد موجود در زمین و متصاعد شدن گاز طبیعی از عمق زمین به سطح است. گازهای هیدرکربوری از لایه های مختلف زمین عبور میکنند و از هر شکافی در سطح زمین به بیرون شعله ور میشوند به طوری که در شب، نور سوختن این گاز بیشتر دیده میشود. در مجاورت تشکوه به دلیل وجود گاز متصاعد شده در هوا نمیتوان آتش دیگری روشن کرد.
خانه زینت الملوک در ضلع غربی نارنجستان قوام، عمارتی زیبا قرار دارد که به دلیل سکونت خانم زینت‌الملوک قوامی، دختر قوام‌الملک چهارم، به این نام معروف است. این عمارت که به فاصلهٔ یک کوچه با خانه قوام قرار دارد و به وسیلهٔ یک راه زیرزمینی با آن در ارتباط است، در حقیقت اندرونی خانهٔ قوام و محل رفت و آمد محارم بود.
نقش رستم یکی از مهمترین آثار باستانی ایران است که آثار مهمی را از دوران عیلامی، هخامنشی و ساسانی در خود جای داده است. بر سینه این کوه مقبره‌های بسیار عظیمی بجای مانده‌اند. از راست به چپ، این قبور منسوب به خشایارشا، داریوش کبیر، اردشیر اول و داریوش دوم میباشد. در آرامگاه داریوش اول، سنگ نوشته‌های بزرگی به خط میخی وجود دارد که حاوی نیایش و مضامین مذهبی است. داریوش اول، نام کشورها و سرزمینهای تابع خود و اندرزهای معنوی فراوانی را در این نوشته ها برشمرده است. این آثار در 3 کیلومتری تخت جمشید و در کنار جاده جدید شیراز-مرودشت واقع شده است.
در
پایین کوه هم آثار بسیار زیبایی از دوران ساسانی حجاری شده که به ترتیب از راست به
چپ عبارتند از:
- فضای خالی بزرگ حجاری نشده ای که به چشم میخورد شاید به
منظور حجاری حوادث تاریخی اواخر دوران ساسانی تهیه گردیده بوده، اما فرصت اتمام آن
به دست نیامده است.
- تاجگذاری نرسی (294-304 میلادی) پسر شاپور اول ساسانی که حلقه شهریاری را از آناهیتا، خدای آب (شاپور دختک، همسر نرسی) دریافت میکند.
- نقش نشان دهنده پیروزی بهرام دوم (273-294 میلادی) بر دشمن خویش میباشد.
- مجلل ترین و پرافتخارترین نقش دوران ساسانی است، نشانگر شکوه و بزرگی شاپور اول (239-270 میلادی) شاه ایران میباشد که والرین امپراطور روم در مقابل او زانوی تسلیم بر زمین زده است.
- نقش نشانگر پیروزی هرمز دوم (302-309 میلادی) بر دشمن خویش است. در بالای این نقش آثار حجاری دیگری دیده میشود.
- تصویر شاپور دوم (309-379 میلادی)
- نقش مربوط به زمان عیلامیان (700 قبل از میلاد) و نقش بهرام دوم (274-294 میلادی)
همراه با خاصان و نزدیکان بر روی نقش عیلامی حجاری شده است. در هر دو طرف نقش بهرام
هنوز آثاری از نقش عیلامی دیده میشود.
- آخرین نقش متعلق به تاجگذاری اردشیر
بابکان (224-239 میلادی) اولین پادشاه ساسانی است که حلقه شهریاری را از اهورامزدا
دریافت میدارد.
از دیگر آثار موجود در نقش رستم، بنای سنگی موزون و استواری است
که کعبه زرتشت نامیده میشود و از مهمترین آثار منحصر به فرد عهد هخامنشی به شمار
میآید. درباره این بنا نظرهای مختلفی وجود دارد.
در نقش رستم آثار دیگری همچون
چاه آب و دو آتشدان سنگی مربوط به عصر ساسانیان به چشم میخورد.
منبع:
آنوبانینی
مسجد جامع عتیق معروف به مسجد جمعه، مسجد جامع و مسجد آدینه، از کهنترین مساجد شیراز است که در شرق شاهچراغ قرار دارد. این مسجد دو ایوانی در سال 281 ه. ق. به دستور عمرو لیث صفاری ساخته شد. ساختمان مسجد که اولین هسته تاریخی شهر شیراز است مشتمل بر بنایی مرتفع است که دارای چندین حجره و شبستان میباشد. این مسجد دارای 6 درب ورودی و خروجی بوده است. درب ورودی ضلع شمالی به دوازده امام معروف و کتیبه ای بر فراز آن قرار گرفته که در دوره صفوی و در سال 1031 ه.ق. به خط علی جوهری نگاشته شده است. این کتیبه تاریخ مرمت مسجد را در سال مذکور بیان مینماید.
منبع: آنوبانینی
