استان یزد - آتشکده زرتشتیان

آتشکده در میان حیاط بزرگی با درختان سرو و کاج قراردارد. نگاره فروهر و سرستونهای سنگی آن زیبایی ویژه‌ای بدان بخشیده و روبروی این بنا حوض آبی قرار دارد. اینکه آتشکده‌ها کنار آب باشند از خصوصیت‌ آتشکده‌ها بوده است. سرستونهای سنگی جلو تالار ساختمان اصلی و سنگ‌های گلدار پای دیوارها کار هنرمندان اصفهانی است. هنرمندان سنگها را در اصفهان تراشیده و تا یزد برده‌اند. آتشی که درون این آتشکده میسوزد بیش از ۱۵۰۰ سال است که روشن مانده‌است. این آتش فروزه‌ای است از آتش آتشکده کاریان در لارستان که به عقدای یزد آورده شد و نزدیک به ۷۰۰ سال در آنجا روشن نگه داشته شد و سپس در سال ۵۲۲ از عقدا به اردکان برده شد و نزدیک به ۳۰۰ سال نیز در اردکان یزد بوده و در سال ۸۵۲ از اردکان به این یزد برده شده است.

استان خوزستان - روستا و آبشار شیوند

روستای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، روستای نوشیوند و پشت آسیاب تشکیل شده و از توابع دهستان دنباله رود شمالی، بخش دهدز شهرستان ایذه (30 کیلومتری شهر ایذه) است. شیوند به دلیل همجواری با دریاچه سد و رودخانه کارون و رشته کوههای زاگرس با جنگلهای بلوط، رودخانه‌ها، آبراهها، آبشارها، صخره‌‎ها و نیز برخورداری از طبیعت مطلوب از جذابیتهای بی نظیری برخوردار است. کاروانسرای عباسی و امامزاده محمد، سیاه چال قدیمی که زمانی به عنوان زندان از آن استفاده میشده با 25 متر، همچنین کتیبه‌های بردگاری و آثار نقش برجسته در اطراف روستا از آثار تاریخی این منطقه است. اهالی روستای شیوند به زبان پارسی با گویش لری سخن میگویند و برگزاری مراسم اعیاد ملی و مذهبی در میان مردم روستای شیوند اهمیتی بالایی دارد. استفاده از لباس محلی بختیاری مرسوم است. دوخت و تولید جاجیم، نمد، شال گردن، خورجین، گلیم و فرشهای دستباف رایجترین صنایع دستی روستای شیوند میباشد. روستای شیوند یکی از 30 روستایی است که پس از آبگیری سد کارون راه ارتباطی زمینی آن قطع شده و تنها با استفاده از کشتی‌های کوچکی که اصطلاحاً بارج گفته میشود، میتوان به آن دسترسی یافت.

آبشار شیوند در روستای شیوند واقع شده و برای رسیدن به آبشار، پس از عبور از روستا و 2 ساعت پیاده‌روی، آبشار بلند شیوند از میان دره نمایان میشود. آبشار شیوند در دامنه‌های شرقی کوه منگشت قرار دارد. در ارتفاعات بالاتر آبشارهای دیگری وجود دارد.

استان فارس - آبشار فدامی

عرض آبشار شیرین فدامی که روزگاری به 800 متر بوده و عریضترین آبشار طبیعی ایران محسوب میشده به دلیل خشکسالی و استفاده بی‌رویه کشاورزان بالادست اکنون به 200 متر رسیده است. راه دسترسی آبشار خاکی است که در سالهای اخیر به همت شهرداری فدامی تسطیح شده است. ارتفاع آبشار شیرین بین 12 تا 20 متر و ارتفاع آن از سطح دریا 900 متر است. رودخانه دائمی ایجاد شده از آبشارهای فدامی حدود 2 هزار هکتار از نخلستان‌های پایین دست را آبیاری میکند. یکی از وی‍ژگی‌های آبشار فدامی وجود چهار نوع آب شور و شیرین و سرد و گرم است که در فاصله 20 متری آبشار شیرین با یکدیگر مخلوط میشوند و استخر طبیعی زیبایی با آبی شفاف را برای بازدیدکنندگان پدید میآورند. ساکنان محلی و بازدیدکنندگان از آبشارهای فدامی در استخرهای طبیعی ایجاد شده از آب این آبشارها شنا و لحظات خوشی را در کنار خانواده سپری میکنند. ارتفاع آبشار شور فدامی که در بالادست آبشار شیرین واقع شده، 10 تا 15 متر است و برای بازدید از آن باید حدود یک کیلومتر راه را پیاده طی کرد. سرچشمه آبشار شور فدامی در 500 متری آن است و وجود نخلهای خودرو در کنار آبشار شور به زیبایی آن افزوده است. سرچشمه آبشار شیرین فدامی در یک کیلومتری آن است که از دل کوه بیرون آمده و علاوه بر آبشار، آب آشامیدنی ساکنان شهر فدامی و روستاهای مرز و بستان را تامین میکند. آبشارهای شور و شیرین فدامی در هشت کیلومتری شمال غربی شهر فدامی و در فاصله 135 کیلومتری جنوب شرقی شهر داراب واقع شده است. منبع: فارس نیوز

استان آذربایجان شرقی - مقبرة الشعرا

مقبرة الشعرا در خیابان ثقة الاسلام جنب خیابان عارف و تقریباً حوالی تکیه حیدر شهر تبریز واقع شده است.  زلزله ها و سیلها اثری از مزار بزرگان آرمیده، بر جای نگذارده است، لیکن قداست مکان موجب بنیاد بنایی شد که امروزه به مثابه سمبلی است از تبریز کهن. از آخرین مشاهیری که در این مقبره دفن شدند، میتوان ثقة الاسلام شهید شهدای والامقام مشروطه در صدر مشروطیت و استاد سید محمد حسین شهریار شاعر بلند آوازه معاصر را نام برد. معروف ترین آرمیدگان مقبرة الشعرا به شرح زیر میباشند: اسدی طوسی، قطران تبریزی، مجیر الدین بیلقانی، خاقانی شیروانی، ظهیرالدین فارابی، شاهپور نیشابوری، شمس الدین سجاسی، ذوالفقار شروانی، همام تبریزی، مغربی تبریزی، مانی شیرازی، لسانی شیرازی، شکیبی تبریزی.

استان آذربایجان شرقی - ایل گلی

ایل گلی (ائل‌گؤلو یا شاه‌گؤلو) یکی از مهمترین گردشگاههای تبریز است که در جنوب شرق شهر واقع شده است. این مکان در زمان آق‌قویونلوها ایجاد شده و در دورهٔ صفویان گسترش یافته‌است و تا پیش از دوره صفویان، بزرگترین منبع ذخیرهٔ آب جهت آبیاری باغ‌های مناطق شرقی تبریز بوده است. ایل گلی(استخر مردم)، استخر بزرگی است و در جنوب آن، تپه ای پله بندی شده که نهر آبی از آن روان است. در مرکز استخر، عمارت باشکوهی ساخته شده است. در پیرامون استخر، درختان کهنسالی کاشته شده که انعکاس تصویرشان در آب، به زیبایی محوطه میافزاید. تپه های جنوبی استخر گلکاری شده و در تابستان استراحتگاه مردم تبریز و مسافران شهرها میباشد.

استان یزد - محله فهادان یزد

یزد وابسته به واژه یزش به معنای ستایش و نیایش در زبان پارسی میانه است و همچنین گرفته شده از واژۀ یزدان یا یزتان نیز میباشد، که معنی آن پاک، مقدس، فرخنده و درخور آفرین است و به معنی ذات خدا هم آمده است. یزد یعنی آفریننده خوبیها، پاکیها و شهر خدا.

محله فهادان قدیمی ترین محله شهر یزد میباشد و فهادان که برگرفته از کلمه فهد میباشد به معنای دانایان و سرشناسان میباشد. دیدنیهای محله فهادان: 1- بقعه شیخ احمد فهادان 2- مسجد ملا زینل 3- خانه لاریها 4- خانه تهرانی 5- حمام ابو المعالی 6- مسجد چهل محراب 7- خانه ملک زاده 8- خانه محمودی 9 - مهد قرآن 10- بقعه دوازده امام 11 - حسینیه فهادان 12 - خانه کاشفی 13- خانه محمد حسین فرجامی 14- خانه نواب وکیل 15- مدرسه ضیائیه (زندان اسکندر) 16- مسجد فهادان 17- خانه میرزاده 18- خانه عرب زاده 19- مسجد قدمگاه 20- آب انبار فهادان 21- خانه رأس الحسینی 22- امامزاده سیدتاج الدین (سید پنهان) 23-مسجد زین الدین آقا 24- مسجد صاحب الزمان 25- مسجد سقا 26- مسجدحاجی آخوند عرب عجم.

استان خراسان رضوی - آرامکاه خیام

هنگام سپیده دم خـروس سحری - دانی که چرا همی کند نوحـه گری
یعنی که نمودند در آیـینه صبح - کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

عمر خیام (غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری) فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره شناس و رباعی سرای دورهٔ سلجوقی است. گرچه جایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست ولی آوازهٔ وی بیشتر به واسطه رباعیاتش است که شهرت جهانی دارد. افزون بر آن، رباعیات خیام را به اغلب زبانهای زنده ترجمه نموده‌اند. خیام در سده پنجم هجری در نیشابور زاده شد. وفاتش سال ۵۱۷ بوده است. مقبرهٔ وی در نیشابور،در مجاورت آرامگاه امامزاده محروق میباشد. نظامی عروضی او را حجة الحق و ابوالفضل بیهقی امام عصر لقب دادند. از خیام بعنوان جانشین ابن ‌سینا و استاد بی‌بدیلِ فلسفه طبیعی ریاضیات، منطق و متافیزیک یاد میکنند. یکی از برجسته ‌ترین کارهای وی را میتوان اصلاح گاهشماری ایران در زمان وزارت خواجه نظام‌الملک دانست. نقش خیام در حل معادلات درجه سوم و مطالعاتش دربارهٔ اصل پنجم اقلیدس نام او را به عنوان ریاضی‌دانی برجسته در تاریخ ثبت کرده‌است.

جاده هراز (تهران - آمل) - امامزاده هاشم

این امامزاده در جاده هراز در مسیر تهران به آمل و در منطقه معروف به گردنه امامزاده هاشم قرار گرفته و فاصله آن تا شهر دماوند 20 کیلومتر است. آن حضرت از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) است. طبق شواهد در گذشته در کنار این بقعه، کاروانسرایی وجود داشته که امروز اثری از آن به چشم نمی‌خورد. گفته شده امامزاده هاشم که با حدود ۲۰ کیلومتر بخش صعب‌العبور جاده هراز را شکل میدهد از مسیر جاده هراز حذف میشود (حدود ۴۰ درصد مشکلات کلی جاده رودهن به آمل در استان مازندران و بیش از ۷۰ درصد مشکلات زمستانی از جمله یخبندان و ریزش بهمن مربوط به این بخش از جاده هراز است).

استان قم - حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س)

پس از 25 سال که از تولد حضرت امام رضا (ع) گذشته بود، حضرت فاطمه معصومه(ع) در اوّلین روز ذى قعده 173 هـ ق، در شهر مدینه منوّره چشم به جهان گشود، آن حضرت به همراه امام رضا(ع) در دامان پاک حضرت نجمه خاتون(س) که از مهاجران مغرب بود، پرورش یافته اند. این در حالى است که پدر بزرگوارشان پیوسته در زندان هارون الرشید بسر میبردند و سرانجام در همان زندان هنگامى که حضرت معصومه(س) در سن ده سالگى بود، به شهادت رسیدند و از آن زمان به بعد حضرت معصومه (س) تحت مراقبت برادرش امام رضا(ع) قرار گرفت. حضرت معصومه(ع) در سال 201 هـ ق، یک سال پس از ورود امام رضا(ع) به مرو، با چهار تن از برادران و گروهى از برادر زادگان  به سوى خراسان حرکت نمودند و چون این کاروان کوچک به حوالی ساوه رسید عدّه اى از دشمنان اهل بیت به دستور مأمون عبّاسى راه را بر آنان بستند و در یک درگیرى نابرابر برادران و تقریباً اکثر مردان همراه کاروان را که حدود 23 نفر بودند به شهادت رساندند. حضرت معصومه(س) از شدّت رنج و تأثّر روحی بیمار گردید و بنا بر قولی حضرت را مسموم کردند . چون شب هنگام خبر به مردم  قم و  آل سعد رسید، موسی بن خزرج به نمایندگى آنان، درهمان هنگام از قم به قصد ساوه حرکت کرد پس از دیدار حضرت و پذیرفتن دعوت وى، به منزلش رفتند. به روایت دیگر هنگامى که حضرت معصومه(ع) به شهر ساوه قدم نهاد، از همراهان خود پرسید؛ مسافت اینجا تا قم چقدر است. پاسخ را گفتند. در این هنگام به یاد خبرى از پدرش افتاد. لذا فرمود: مرا به قم ببرید، از پدر بزرگوارم بارها شنیدم که قم مرکز شیعیان ماست. بدین ترتیب باقیمانده افراد کاروان بجاى رفتن به «مرو» به جانب قم تغییر مسیر داده، وارد قم شدند. خبر ورود آن حضرت به قم براى همه مسرّت آفرین و هیجان انگیز بود. بزرگان و سایر مردم، به استقبال آن حضرت آمدند و پروانه وار ایشان را در میان گرفتند. بیمارى حضرت که از غم هجران برادر و شهادت و مظلومیت دیگر برادران و همراهان و یا سمّى که به ایشان داده شد، هفده روز ادامه یافت و ایشان که به کوتاهى عمرش آگاه بود، روزهاى آخر عمر را به راز و نیاز با معبود مشغول بود. در روز دهم ربیع الثانى و (بنا بر قولى دوازدهم ربیع الثانى) سال ٢٠١ هـ ق پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در غربت و با اندوه فراوان در سن 28 سالگی دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند. عبادتگاه روزهاى پایانى عمر ایشان، که هم اکنون به  نام «بیت النّور» معروف است ، زیارتگاه شیفتگان اهل بیت(ع) عصمت و طهارت است. پس از وفات، پیکر مطهّر حضرت را غسل داده و کفن کردند و باشکوه فراوان تشییع و در محلّى موسوم به «باغ بابلان» که اکنون روضه منوره حضرت است بخاک سپردند. در این که چه کسى بدن مطهّر حضرت را داخل قبر قرار دهد و ایشان را به خاک سپارد، همه متحیر بودند. آل سعد بیش از همه در این باره با هم گفتگو کردند که چه کسى را داخل سرداب نمایند تا جنازه خانم را دفن کند. قرار شد خادم بسیار پیر ایشان به نام قادر، متصدّى دفن شود. چون دنبال آن پیر مرد صالح فرستادند، ناگاه دو سواره نقابدار از سمت قبله نمایان شدند و به سرعت نزدیک گردیدند و پس از اقامه نماز بر پیکر آن بانوى مکرّمه، یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهّر آن صدّیقه را به او داد تا در دل خاک نهان سازد. آن دو نفر بدون آن که با کسى سخن گویند ناپدید شدند. القاب حضرت(س)، نشانه سجایاى والاى اخلاقی ایشان است. در یکی از زیارتنامه ها، القابی چون «طاهره» «حمیده» «برّه» «نقیه» «مرضیه» «رضیه» «محدّثه» «شفیعه» و «معصومه» آمده است. اما مشهورترین لقب حضرت، طبق فرموده امام رضا(ع)، معصومه است.

منبع: http://haram.masoumeh.com

الَسَلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ مُوسَ بْنِ جَعْفَرٍ, وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ

استان اصفهان - مجموعه تاریخی بازار کاشان

مجموعه تاریخی بازار کاشان، به دوران آل بویه بر میگردد اما دوران اوج مجموعه مربوط به دوران صفوی و بویژه شاه عباس صفوی است و در سفرهای متوالی او به کاشان، این بازار، نخستین مرکز جشن و چراغانی و محل بزم شاهانه بوده است. عمده بازسازی و مرمت بازار در عهد قاجاریان، مربوط به دوره سلطنت فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه است و زمان سلطنت طولانی فتحعلی شاه، بدلیل ثبات اوضاع سیاسی و پیشرفت صنایع محلی، ساختمانهای بزرگ و جالب توجهی از جمله کاروانسرا و تیمچه و بازارچه‌ در امتداد بازار بزرگ کاشان ساخته شد. بازار کاشان، مانند بازارهای سنتی ایران، شامل راسته، دسته، دالان، سرای خان، خانبار یا کالنبار، تیمچه، قیصریه و دکان است. در این مجموعه، علاوه بر راسته بازارهای اصلی(مانند مسگرها ، زرگرها، کفاشها و بزازها) و بازارچه‌ها(میانچال، ملک، ضرابخانه، رنگرزها)، مساجد، کاروانسراها، تیمچه و حمام، آب انبارهای مختلفی وجود دارد که هریک در دوره‌ای خاص ساخته شده است. از سمت غرب(بازارچه پانخل)، بناهای زیبای کاروانسرای گمرک، سرای نراقیها، سرای بروجردیها، آب انبار و مسجد بالابازار، حمام خان، سرای قسمی ها، قیصریه، سرای آب انبار، سرای چهارگوش تیمچه حاج محمد صادق، تیمچه امین الدوله، مدرسه و مسجد میانچال، مسجد کفش دوزها، زیارت و آب انبار درب زنجیر، مدرسه و مسجد امام خمینی(ره)، زیارت شاه سلیمان، آب انبار، مسجد و حمام گذر نو، حسینیه پانخل و بقعه امامزاده قاسم(ع) مشاهده میشود. در میان آثار تاریخی بازار، مدرسه امام خمینی(سلطانیه سابق)، تیمچه امین الدوله و مسجد و میدان میرعماد (سنگ)، از شهرت ویژه‌ای برخوردار است.