تاریخچه مختصر تهران

تهران پیش از اسلام و بعد از آن، از ری تبعیت داشته و ری از شهرهای بزرگ و معتبر مشرق زمین بوده است تا آنجا که شهرت و ثروت این شهر از قلمرو تاریخ به عالم شعر و ادب رسیده و دوبیتی های منسوب به بابا طاهر عریان:
‍ دوچشمونت پیاله پر ز می بی       دو زلفونت خراج ملک ری بی ‍
حکایت از آن دارد که ثروت سرشار مردم ری زبانزد مردم آن روزگار بوده است. نام تهران را در متون قدیم اسلامی در ترجمه احوال یکی از محدثین بزرگ به نام محمد بن ابو عبداله حافظ تهرانی رازی میبینیم. این اثر مربوط به 1157 سال پیش است و این خود دلیل است که در آن روزگار دهکده‌ای به نام تهران وجود داشته و از آبادیهای حومه ری به شمار میرفته است. در فارسنامه ابن بلخی نیز که مربوط به سالهای 500 تا 510 هجری قمری یعنی 918 سال پیش میباشد. از تهران بخاطر انارهای خوبش یاد شده است. اگر چه در آثار مکتوب قدیمی از تهران قبل از اسلام نام برده نشده است، لیکن کاوشهای باستان شناسی 1321 شمسی در دهکده دروس شمیران نشان میدهد که در این منطقه در هزاره دوم پیش از میلاد، مردمی متمدن زندگی میکرده‌اند. همچنین کاوشهای دیگر که در 28 سال پیش در ارتفاعات قیطریه انجام شد، حاکی از آن است که این پهنه در سه هزار سال پیش، محل زندگی مردمی متمدن بوده است و همین بررسیها نشان میدهد که  تهران در اعصار قبل از اسلام از مناطق مذهبی بوده و آیین زرتشتی در این منطقه رونق داشته است. همچنین پرستش مهر و آیین ناهید پرستی نیز در جلگه پهناور تهران از رواج کامل برخودار بوده است.
در متون قدیم از محلات عودلاجان و چال میدان و بازار و سنگلج بعنوان قدیمی ترین مناطق تهران قدیم یاده شده است. همچنین از مطالعه این متون چنین برمی آید که مردم دهکده دولاب و تهران پیرو مذاهب اهل سنت و اهالی ونک و فرحزاد شیعه و زیدی مذهب بوده‌اند. در کتاب آثار البلاد زکریای قزوینی نیز، که مربوط به 674 هجری قمری (یعنی 744  سال پیش) است، اطلاعات جالبی درباره مردم این دهکده وجود دارد در این کتاب تهرانیها مردمی سرسخت و یاغی، باج نده و ستیزه جو توصیف شده‌اند. همچنین آمده است که تهران دوازه محله دارد و اهل هر محله با محله دیگر در نزاعند و به سلطان وقت خراج نمیدهند، خانه هایشان نیز در زیر زمین است. این نکته را یاقوت حموی نیز در کتاب معجم البلدان آورده و نوشته است: خانه‌های ایشان را دیدیم که به تمامی در زیر زمین ساخته شده است و راه عبور درهایی که به خانه‌ها میرسد، در نهایت تاریکی و صعوبت عبور است، این کار را برای جلوگیری از تهاجم شبانه و غارت سپاهیان میکنند و هرگاه خانه‌ها چنین نمیبود، کسی در آنجا باقی نمیماند.

منبع: tehran.ir

استان تهران - تخت طاووس

این تخت به فرمان فتحعلی شاه در سال 1216 ه.ق و به یاری نظام‌الدوله‌خان اصفهانی (پادشاه اصفهان) با طلا و جواهر موجود در خزانه ساخته شد و به مناسبت نقش خورشیدی که در بالای تخت قرار گرفته بود، به نام تخت خورشید معروف شد. تخت خورشید از طلای احمر و زرناب، مروارید، زمرد و به طول 5/3 متر و عرض 5/2 متر ساخته شده بود. تخت را به آسمان و خورشیدش را به آفتاب تشبیه کرده‌اند، آن زمان یکصد هزار تومان برای ساختش هزینه شد. تخت خورشید سالها به این نام بود، تا اینکه فتحعلی‌شاه با طاووس تاج‌الدوله ازدواج کرد و از همان زمان به خاطر نام او تخت خورشید به تخت طاووس مشهور شد. این تخت با تخت طاووسی که نادرشاه افشار به همراه جواهرات کوه نور و دریای نور از نبرد هندوستان با خود به ایران آورد تفاوت دارد. تخت طاووس نادر با مرگ وی توسط غارتگران تخریب و به یغما برده شد. تخت‌طاووس تا سال 1360 در تالار کاخ گلستان نگهداری میشد، اما از 17 شهریور 1360 به خزانه جواهرات ملی (بانک مرکزی) انتقال پیدا کرده و در آنجا نگهداری میشود.

استان تهران - آبشار شکرآب

مسیر دسترسی: لشکرک - اوشان - آهار - شکرآب

استان تهران - آبشارهای ایگل

در 5 کیلومتری مسیر اوشان به آهار، به دو راهی میرسید که یکی به سمت آهار و دیگری به روستا و آبشار ایگل منتهی میشود.

بعضی از دیدنیهای میدان امام خمینی تهران

ماشین دودی مدل دی ماه 1391

شمس العماره - دی ماه 1391

کوچه مروی - دی ماه 1391

استان تهران - دشت هویج

دشت هویج یا گرچال در بالای روستای افجه در منطقه لواسانات قرار گرفته و گفته میشود در گذشته در آن هویج کشت میشده است. در ضلع شمالی دشت، گردنه افجه قرار دارد که بقایای راهی مالرو در آن موجود است. این راه، دشت هویج را به دشت لار و دیگر ارتفاعات البرز مرکزی مرتبط میسازد. روایت است که ناصرالدین شاه و دیگر شاهان قاجار از این گردنه برای رفت و آمد با کالسکه به دشت لار و سایر ییلاقها استفاده میکرده‌اند.

 

استان تهران - غار بورنیک

غار بورنیک در 120 کیلومتری شرق شهر تهران و 12 کیلومتری جنوب غربی فیروزکوه و 6 کیلومتری جنوب روستای هرانده قرار دارد. نام غار از دو کلمه بور و نیک تشکیل شده است. بورنیک یا بارنیک یعنی محل امن خوب که اسم پرمعنایی برای غار به علت موقعیت خاص قرارگیری آن است. این غار محل امنی برای زندگی و پناه گرفتن بوده است. دهانه غار از دید نهان و به رودخانه نزدیک است. به همین خاطر غار محل امنی برای سکونت در مواقع خطر و زندگی در دوره غار نشینی بوده است. غار بورنیک از سه تالار بزرگ تشکیل شده است. دیوارهای درون غار پوشیده از چکنده‌های گل کلمی است و زیبایی خاصی به غار بخشیده است.

 

تهران - مجموعه فرهنگی، تاریخی نیاوران و کاخ نیاوران

مجموعه فرهنگی، تاریخی نیاوران

 

 

کاخ نیاوران

 

تهران - مجموعه فرهنگى, تاریخی نیاوران - کوشک احمدشاهی

کوشک احمد شاهی

 

کوشک احمدشاهی - مهر ماه 1391

تهران - مجموعه فرهنگی، تاریخی نیاوران - کاخ صاحبقرانیه

کاخ صاحبقرانیه کاخ محل زندگی ناصرالدین شاه بود و در حال حاضر در ضلع جنوبی مجموعهٔ کاخهای نیاوران به عنوان موزه در معرض بازدیدکنندگان قرار دارد. این کاخ قدیمی ترین کاخ این مجموعه‌است و تاریخ ساخت آن به دوره ناصرالدین شاه مربوط میشود. علاوه بر حوضخانه و کرسی خانه صاحبقرانیه، از تالارهای مهم آن میتوان جهان‌نما (آیینه) را نیز نام برد که با تابلوهای نقاشی گرانبها و اشیاء بسیار نفیس تزیین شده‌اند این کاخ اکنون برای بازدید عموم باز است. سریالهای تلویزیونی میرزا کوچک‌خان و امیرکبیر و فیلمهای سینمایی شازده احتجاب، سلطان صاحب‌قران، دلشدگان و کمال‌الملک در این کاخ فیلم برداری شده‌اند. در سی و یکمین سال سلطنت ناصرالدین شاه، وی خود را سلطان صاحبقران خواند و بهمین دلیل این کاخ به صاحبقرانیه شهره شد. در زمان ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه کاخ زمستانی قاجار بود و در زمان پهلوی اول بازسازی شد و قرار بود مراسم عروسی محمدرضا و فوزیه در این کاخ برگزار شود ولی بعلت برودت هوا در نیاوران این عروسی در کاخ مرمر برگزار شد. در زمان محمدرضا پهلوی از سال 1346 تا 1357 از این کاخ بعنوان دفتر کار شاه استفاده میشده است. فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه در این کاخ امضا شد. آینه کاریهای تالار اصلی آن در زمان ناصرالدین شاه آغاز و در زمان مظفرالدین شاه به پایان رسید. تالار آینه دارای چهار اتاق است: اتاق منشی دفتر شاه(آخرین منشی دفتر شاه هرمز قریب بود)، اتاق هدایا، اتاق دندانپزشکی و سرویس بهداشتی است. کاخ دارای اتاقی برای استراحت نیمروزی شاه و اتاق مذاکرات جنگی شاه(با شیشه های ضد گلوله و فضای آکوستیک) و اتاق مذاکرات خصوصی شاه و اتافی هم برای انتظار سفرای خارجی است. طبقه زیرین این کاخ، حوضخانه نام دارد که در زمان ناصرالدین شاه ورودی حرمسرایش بوده و در کنار صاحبقرانیه ساختمانی با 40 اتاق قرار داشته که حرمسرای شاه بوده و آن ساختمان بدستور رضاشاه پهلوی تخریب شد. حوضخانه در زمان محمدرضاشاه به محل برگزاری جشنهای غیررسمی پهلوی تبدیل شد.

منبع: ویکی پدیا

کاخ صاحبقرانیه -  مهر ماه 1391