عکسهای زیر، سوغاتی ناقابل من از سفر ابیانه، لطفا قبول بفرمایید:
عمارت بادگیر در کاخ گلستان تهران واقع شده است و بین سالهای ۱۲۲۰ و ۱۲۶۰ به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شد. این عمارت که محل تاجگذاری مظفرالدین شاه قاجار نیز بوده است، معماری جالب و تزیینات بسیار زیبایی دارد و اخیرآ مرمت شده است. نام این بنا برگرفته از بادگیر بلند این ساختمان است. این عمارت بطور کامل به دستور ناصر الدین شاه باز سازی شد. پلان تالار اصلی این عمارت بصورت صلیبی بوده و این تالار با ارسی بسیار وسیع و زیبا به همراه تزئینات آیینه کاری و گچ بری آراسته شده است. برجهای بادگیر تنها بادگیرهای تزئین شده با معرق در ایران میباشند. در زیر عمارت بادگیر یک اتاق تابستانی بزرگ قرار داشته که با جریان باد چهار برج بادگیر و با کمک حوضخانهٔ میانی که آب قنات شاهی در آن جاری بود، خنک میشد. در حال حاضر جریان آب قطع گردیده‌است و از بادگیرها به صورت قبلی استفاده نمیشود.
بالای
محله وردآورد تهران، جاده‌ای آسفالته و پیچ در پیچ مثل جاده امامزاده داوود، در
امتداد رودخانه و دره‌ای عمیق به روستای وردیج و پس از آن به واریش منتهی میشود.
بهترین زمان برای بازدید از این منطقه، بهار و اردیبهشت ماه است. در این موقع
باغهای وردیج و واریش با شکوفه‌های گیلاس و آلبالو، سفیدپوش شده و مناظر بدیعی به
نمایش میگذارد. وارد جاده وردیج و واریش که میشوید، پس از حدود 12 کیلومتر رانندگی،
به ورودی روستای وردیج در سمت راست جاده میرسید. تابلوی «خیابان شهید وردیجی» نشانه
ورودی روستا است. در
اطراف وردیج میتوانید دیدنی‌ترین تابلوهای سنگ‌تراشی طبیعت را مشاهده کنید. اشکالی
که بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را برایتان تداعی خواهند کرد.
اینجا قلمرو فرمانروایی آدمک‌های سنگی است. برای تماشای این تابلوهای زیبای سنگی
بدون این که وارد وردیج شوید، مسیر جاده را به سمت واریش ادامه دهید. فقط کافی است
به صخره‌های کنار جاده نگاهی بیندازید تا این اشکال زیبا را ببینید. آبشار لت مال
نیز در جنوب روستا قرار دارد. پس از وردیج، با پشت سر گذاردن چند پیچ تند و پرشیب،
حدود 4 کیلومتر بالاتر در نهایت به انتهای راه و روستای واریش میرسید. روستایی کوچک
و آرام در دل طبیعت بکر که دور تا دور آن را کوه‌ها احاطه کرده‌اند. روستای واریش
یکی از مسیرهای صعود به قله پهنه‌سار (گندم چال) است.
بیشاپور یکی از شهرهای باستانی ایران در 25 کیلومتری غرب کازرون است که در زمان ساسانیان ساخته شده، بیشاپور با 200 هکتار وسعت از شهرهای مهم آن زمان بوده و اهمیت ارتباطی داشته، این شهر از قدیمی ترین شهرهایی بوده که تاریخچه ساخت آن به صورت مکتوب در سنگ نوشته‌ای موجود است. این شهر دارای طراحی و مهندسی ویژه آن روزگار بوده و در کتابهای تاریخی نام این شهر با عنوانهای بیشاپور، بیشابور، به شاپور، بیشاور و "به اندیوشاپور" ضبط شده است. شهر بیشاپور مرکز ایالت و کوره اردشیر خوره بوده و تا قرن هفتم هجری آباد و مسکونی محسوب میشده اما پس از آن ویران شده که البته گنجینه‌ای از آثار ارزشمند ساسانی مانند معبد آناهیتا به شمار میرود. بیشاپور به سال 266 میلادی و به دستور شاپور اول ساخته شده است، پس از پیروزی شاپور بر والرین امپراتور روم، وی دستور داد که در ناحیه ای خوش آب و هوا بر سر راه تخت جمشید به تیسفون شهری بنا کنند و نام خود را بر این شهر نهاد. شهر بیشاپور با روش مهندسی یونانیان که توسط هیپوداموس ابداع شده بود در زمینی مستطیلی به گونه ای طراحی شده که چهار دروازه و دو خیابان آن یکدیگر را قطع میکردند. این شهر را میتوان در ردیف بزرگترین شهرهای دوره ساسانی دانست که با زیباترین و ثروتمندترین شهرهای دنیای متمدن آن روزگار، مانند انطاکیه و بیزانس، شهرهای زیبای روم شرقی، رقابت داشته و به حق میتوان این مجموعه تاریخی را تخت جمشید عصر ساسانی به شمار آورد. شهر بیشاپور از دو بخش اصلی تشکیل شده‌است: 1- ارگ سلطنتی شامل آثار شاخصی مانند معبد آناهیتا، تالار تشریفات شاپور، ایوان موزائیک، کاخ به والرین. 2- منطقه عامه نشین شامل خانه‌های مسکونی، گرمابه، کاروانسرا و بازار. بیشاپور توسط کوه، رودخانه، دیواره‌های قلعه و خندق محافظت میشده‌است. برخی تک اثرهای به جای مانده از شهر باستانی بیشاپور عبارتند از: معبد آناهیتا، کاخ والرین، ایوان موزائیک و ستونهای سنگ یادبود بیشاپور.
معبد آناهیتا
ستونهای سنگ یادبود بیشاپور
نقش رجب از آثار مهم دوره ساسانی(226-642 م.) در منطقه فارس و یکی از قدیمی ترین آثار این دوره در سراسر ایران میباشد و در سه کیلومتری شمال تخت جمشید (سمت راست جاده، روبروی راهی که به نقش رستم میرود) در داخل شکافی در کوه واقع شده است. حجاری‌های نقش رجب شامل چهار نقش برجسته تاجگذاری اردشیر بابکان (احتمالا در 226 م.)، تصویر کرتیر (موبد بزرگ و مقتدر اوایل دوره ساسانی)، نقش شاپور اول (241-272 م.) و تاجگذاری شاپور اول ساسانی میباشد.
نقش برجسته زیر، مراسم تاجگذاری اردشیر بابکان، سرسلسله شاهنشاهی ساسانی را نشان میدهد؛ که اردشیر در حال ادای احترام، حلقه شاهی را از اهورا مزدا که برسم (گیاه مقدس) در دست دارد؛ دریافت میکند. بین اهورا مزدا و اردشیر، نقش دو کودک دیده میشود. نفر سمت چپ احتمالا هرمز اول است که حامل افسر شهریاری میباشد و نفر سمت راست میتواند جانشین یا نمادی از اهورا مزدا باشد. پشت سر شاه، تصویر حجاری شده یکی از بزرگان دوره ساسانی است که در تمام نقش برجسته‌های اردشیر حضور دارد در حالی که مگس‌پرانی بر روی سر سرور خود گرفته و با نشان مخصوص بر روی کلاهش نمودار میباشد و شخصی که دستش را به ادای احترام بالا برده ولیعهد و فرزند اردشیر (شاپور اول ساسانی) میباشد. پشت سر اهورا مزدا، دو نفر از بانوان سلطنتی که به وسیله ستونی از این نقش برجسته مجزا شده‌اند به طور جداگانه مراسم احترام را به جای میآورند. در این مجلس، کتیبه پهلوی آسیب دیده ای در نزدیک نقش اردشیر، حجاری شده که مضمون ترجمه قسمت خوانای آن چنین میباشد: آیین زرتشت از بین رفته بود، من که شاهنشاهم آن را از نو برقرار نمودم.
سمت چپ تصویر بالا، نقش تصویر کرتیر، موبد معروف و مقتدر دوره ساسانی را در حالی که دست راست خود را به ادای احترام بالا برده و به طرز زیبایی حجاری شده؛ نشان میدهد. در این نقش، کتیبه ای به زبان پهلوی که 25 سطر آن خوانا و چند سطر آخر آن محو گردیده به چشم میخورد. کریتر در این کتبه ضمن معرفی خود به تعریف خدماتی که در راه دین زرتشت انجام داده میپردازد. شایان ذکر است این نقش در پشت نقش اردشیر در زمانی بعد از نقش اصلی حجاری شده است.
در تصویر زیر، نقش برجسته شاپور اول ساسانی و اهورا مزدا، هر دو سوار بر اسب، حجاری گردیده و شاپور را در حال گرفتن حلقه شهریاری از دست اهورا مزدا نشان میدهد که متاسفانه صورت های این نقوش به شدت آسیب دیده‌اند. اسبها روبروی هم در حالی که دستان خود را بالا گرفته‌اند، زیبایی خاصی به این مجلس میدهند.
نقش زیر، شاپور اول سوار بر اسب و 9 نفر از بزرگان سلطنتی را که پشت سر وی ایستاده اند نشان میدهد که علامت خاندان های بزرگ و اسپهبدان بر روی کلاه سه نفر از این 9 نفر نمودار میباشد. نخستین فرد ایستاده در پشت سر اسب شاپور، هرمز اول ساسانی (272-273 م.) میباشد که با نشانه جانشین شاهی که بر روی کلاهش دیده میشود، معرفی میگردد.
برگرفته از سایت آنوبانینی
دخمه‌های باستانی سیراف در ارتفاعات مشرف بر دامنه کوههای سیراف قرار دارند و به احتمال زیاد گودالهای حفر شده، در ابتدا به منظور جمع آوری آب ایجاد شده‌اند و آنچه که بعدها توسط افرادی (احتمالاً متنفذ و متمول و نیز شاید توسط عموم و بدلیل رخداد حوادث غیر مترقبه همچون زلزله و یا بیماری طاعون و نیاز به دفن سریع مردگان) مورد استفاده بعنوان گورهای فردی یا خانوادگی شده پس از احداث اولیه اینان صورت گرفته‌است. پیدا شدن استخوان و آثار مردگان درون برخی از این حوضچه‌ها نه تنها منکر سیستم استحصال و ذخیره آب نمیباشد بلکه با دقت بر گورهای یافته شده و وجود لایه‌ای از قشر نفوذ ناپذیر ساروج درون حوضچه‌های استفاده شده به عنوان قبر، به نکاتی موید روش تأمین آب در شهر باستانی سیراف پی برده میشود.
آفتاب طلایی و شنهای ساحلی دریای شمال توسط تله کابین رامسر به گذری فرحبخش در جنگلهای زیبای مه گرفته ارتفاعات سماموس پیوند خورده تا جای پای اراده ایرانی در صنعت توریسم جهانی درخشان شود. مجتمع رفاهی تفریحی شهر سبز رامسر علاوه بر خط تله کابین شامل چندین پروژه اقامتی و تفریحی دیگر نیز میباشد. از جمله این طرحها چندین رستوران و کافی شاپ زیبا در یک مجموعه متنوع از چشم اندازهای زیبا و همچنین واحدهای تجاری و فروشگاهی معتبر و متنوع میباشد. باغ پرندگان، پیست کارتینگ، پیست باگی، زمین بازی پینت بال، کلوپ دریایی و جت اسکی نیز از دیگر طرحهای ورزشی تفریحی مجموعه است که تا به امروز افتتاح شده است. تفرجگاههای زیبا، آب نمای موزیکال، آب نمای آب و آتش، پارک جنگلی ایلمیلی و آلاچیق های ساحلی نیز فرصت مغتنمی برای گذران اوقاتی شیرین است. از دیگر جاذبه‌های بی نظیر این مجموعه بزرگترین شهربازی مدرن شمال ایران است که در زمینی به مساحت 2 هکتار راه اندازی شده است. telecabinramsar.com
قلعه قمچقای ( قمچقای ) در 5 کیلومتری غرب روستای قمچقای و 60 کیلومتری شمال شرق شهر بیجار از یک سو به دره‌ای مشرف است که به دره شاهان شهرت داشته و صخره‌های تیغ‌مانند و هولناک کوهی که قلعه در آن ساخته شده با پرتگاه‌های بلند، بالا رفتن از آن و رسیدن به دژ را بسیار دشوار کرده است. رودهایی که از اطراف بنا میگذرند، دره‌های عمیقی را بوجود آورده‌اند که ارتفاع برخی قسمتهای آن بیش از 200 متر است.تنها راه ارتباطی قلعه با خارج، گذرگاه باریکی است که با دست ساخته شده است و یک نفر به دشواری میتواند از آن بگذرد. از استحکام و موقعیت قلعه نیز چنین برمیآید که جنگهای سختی در منطقه برای تسلط بر این دژ درگرفته است. این قلعه، از جنوب غربی، جنوب شرقی و شرق نیز به پرتگاه‌های دیگری مشرف است از اینرو، ایجاد استحکامات برای این قلعه لازم نبوده است اما در سمت شمال که پشته ارتفاع کمتری دارد ساخت دیوار برای دفاع از قلعه ضروری بوده است. بقایای حصار قلعه یادآور دیوارهای تخت سلیمان بوده و به دوره ساسانی تعلق دارد. در پای پشته سنگی، حصارهای دیگری عمود بر بستر رودخانه کشیده شده است و نشانه‌های استحکام قلعه و نیز پی خانه‌هایی در اطراف آن مشهود است. وسعت قلعه که بالغ بر 5 هزار مترمربع است با مخازن متعدد آب که در سنگ بریده شده و پناهگاه زیرزمینی آن که با عمق 41 پله در زیر قلعه بنا شده حاکی از وجود تمدن درخشانی در این منطقه بوده است.در میان مردم منطقه، قلعه قمچقای به نام قلعه آیتوس مشهور است و حتی داستان‌ها و افسانه‌هایی در مورد آیتوس، سردار قلعه و جنگ‌هایی که وی انجام داده و همچنین وضعیت داخل قلعه بر سر زبانهاست. سنگ‌های تراش خورده قمچقای دارای مشخصاتی نیست که بر مبنای آن بتوان زمان ساخت بنای قلعه را به دقت تعیین کرد، با این حال به احتمال قوی میتوان آن را متعلق به دوره‌های پیش از میلاد مسیح دانست که تا دوره‌های ساسانی و اسلامی نیز مورد استفاده بود. انباری که به ارتفاع 1.4 متر در کوه ساخته شده و تونلی با 42 پله که آن را هم در دل کوه حفر کرده‌اند، نشانه دیگری از اهمیت ویژه این قلعه است. منبع: فارس نیوز
نقش برجسته تنگ قندیل مربوط به دوره ساسانیان است. نقش قندیل در فاصله ۲۵ کیلومتری شمال غربی کازرون و در فاصله یک کیلومتری روستای قندیل واقع شده است. این نقش برجسته، صحنه ازدواج شاپور اول ساسانی با ملکه آذر آناهیتا را نشان میدهد. در پشت سر شاپور نقش موبد موبدان (کرتیر) حجاری شده است.
اردشیر بابکان پس از پیروزی بر اردوان پنجم در نزدیکی شهر گور در مجاورت برکه‌ای بزرگ، یکی از مهمترین و باارزش ترین بناهای دوره ساسانی را با استفاده از مصالح سنگ و گچ ساخت. ساختار اصلی کاخ ارشیر سه بخشی است که شامل یک ایوان رفیع که چهار تالار بزرگ بر آن عمود شده اند. این قسمت از طریق پلکانی با برکه مرتبط میشده است. سه تالار گنبددار در پشت این بخش که با یکدیگر و ایوان و تالارها ارتباط دارد ایجاد گردیده است. فضای داخلی دارای تزئینات گچبری با الگوگیری از نمونه‌های هخامنشی است. بالای گنبدها نیز باز است. بخش سوم نیز شامل یک حیاط با دو ایوان و تالارهایی در اطراف است که به نظر میرسد ورودی اصلی بنا در این قسمت قرار داشته است. نمای خارجی بنا دارای نیم ستونهای تزئینی گچی زیبایی است.
